Istnieją trzy takie pytania, na których opiera się cała nasza egzystencja:

1. Skąd?

2. Po co?

3. Dokąd?

Fakt faktem – w czasie listopadowych zadumań nasze myśli skierowane są nierzadko w kierunku istoty życia i śmierci – takiej niezrozumiałej pary, w której  istnienie poszczególnych stanów objawia się przez wzajemne wykluczenie.

Życie i śmierć wtapiają nas samoistnie w swój wymiar, który jest znacznie bardziej wszechstronny niż nam się wydaje. Bo można żyć, tak jakby się nie żyło… Człowiek umiera przedwcześnie, jeśli podda się egzystencjalnej wegetacji. Ma ona miejsce wtedy, kiedy przestajesz się rozwijać i mówisz sobie – wystarczy.

Rozwój bierze się z potrzeby przeżywania życia. Czym jest życie? Nieustannym odkrywaniem przede wszystkim samego siebie, aby następnie lepiej zrozumieć innych oraz mechanizmy rządzące światem.

• Jeśli masz w sobie porządek, nawet świat wydaje Ci się bardziej uporządkowany.
• Jeśli panuje w Tobie chaos – świat staje się w Twoim odczuciu dżunglą.
• Jeśli się rozwijasz – świat jest miejscem dającym szansę.
• Jeśli wegetujesz- świat umiera.

Obudź się, żeby nie stracić życia przedwcześnie!

Póki pytasz : „Skąd?”, pielęgnujesz swoje drzewo życia, które bez silnych korzeni dawno byłoby przeznaczone na ścinkę.

Póki pytasz: „Po co?”, żyjesz świadomie. Nie pozwalasz rządzić sobą przypadkowi. Żyjesz z sensem.

Póki pytasz : „Dokąd?”, wychodzisz poza tu i teraz, szukając dalszej perspektywy swoich działań. Nie żyjesz bez celu.

Świat toczy się dalej bez względu na to, co robisz. Istniejemy w trójkącie, którego ramiona to życie i śmierć. Ale to my tworzymy jego podstawę.

Agata Babicz